سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

سرانجام پس از یازده روز نبرد، چهارمین جنگ حماس و اسرائیل با آتش بس پایان یافت، در حالیکه هر دو طرف اعلام پیروزی می‌کنند.

اما واقعیت ماجرا چیست؟ ماهیت نبردهای نامتقارن حماس و حزب‌الله اساساً با جنگهای کلاسیک ارتش‌های عربی با اسرائیل که در آن برد و باخت طرفین مشخص بود، متفاوت است.

از این رو در حالیکه توان نظامی اسرائیل با این گروهها قابل مقایسه نیست

اگر بدون ماسک از خانه خارج می‌شوید، اهل تردّدهای غیرضروری هستید، بر خلاف پروتوکل‌ها در مجالس عروسی، عزا و مهمانی‌های خالی از فاصله‌ی اجتماعی حاضر می‌شوید، حتماً مقایسه ذیل را انجام دهید:
برابر آمار رسمی از سال 1390 تا 98 سالیانه بین 790 تا 900 نفر در شهرستان مهاباد فوت کرده‌اند. یعنی به طور متوسط روزانه 2/3 نفر!
حالا این را مقایسه کنید با تعداد آگهی‌های ترحیمی که روزانه در کانال مجلس ترحیم قرار می‌گیرد.
اگر این کار را بکنید حتماً مانند من مبهوت و حیرت‌زده می‌شوید!

چالش رقص و خنده‌ی پزشکان و پرستارانی که در خطّ مقدّم مبارزه با ویروس مخوف کرونا قرار دارند، نخستین بار از چین شروع شد. زمانی که در ایران هنوز خبری از همه‌گیری این بیماری نبود.

امّا در روزهای اخیر هر روز ویدئوهای بیشتری از رقص و حرکات موزون پرستاران و کادر درمانی بیمارستانهای کشور منتشر و شبکه‌های مجازی را پر می‌کند.

فرق ایران با چین این است که این کلیپ‌ها رسماً ممنوع بوده و مغایر شعائر و ایستارهای رسمی فرهنگی حاکم محسوب می‌شوند. هرچند بە نظر می‌رسد شرکت کنندگان در این آئین‌ها از تمهیدات بهداشتی ضدّ کرونایی نظیر ماسک و کلاه و عینک برای ناشناخته ماندن و در امان بودن از عواقب احتمالی بهره می‌جویند،

نتایج پنجمین دوره‌ی انتخابات پارلمانی اقلیم کردستان قبل از هر چیز حاکی از تغییری معنادار در رفتار انتخاباتی مردم کردستان به نسبت ادوار قبل است.

این اوّلین انتخابات در ربع قرن گذشته است که نزدیک به نیمی از واجدان شرایط رأی دادن از شرکت در آن امتناع کرده‌اند. اگر بخواهیم مثال روشنی بزنیم باید فضای انتخاباتی اقلیم را با ناامیدی و سرخوردگی نیروهای اجتماعی طالب تغییر در ایران در فاصله سال‌های ٨١ تا ٨٤ مقایسه کنیم که خروجی آن به صورت کاهش شدید مشارکت در انتخابات خود را نشان داد

انتشار فایلی صوتی از استاد شفیعی کدکنی درباره اهمیت و جایگاه والای زبان فارسی و نواختن زبان‌های ایرانی و غیرایرانی رایج در این دیار با بی‌مهری، واکنش‌های گوناگونی برانگیخته است.

مشابه چنین تعابیر و موضع‌گیری‌هایی را هرازگاهی در میان برخی اصحاب قلم، روشنفکران و ارباب جراید متعلق به اکثریت زبانی کشور می‌توان مشاهده کرد.

با این وجود بر خلاف آنانی که برای توصیف یا تقبیح این وضعیت به ابزارهای مفهومی از قبیل فاشیسم و نمونه‌های تاریخی از اروپای قاره‌ای و یا خشونت‌های زبانی رخ داده در ترکیه معاصر روی می‌آورند، معتقدم این نمونه‌ها، سنخیت بیشتری با آنچه بیماری «نزدیک‌بینی یا تفرعن بریتانیایی» خوانده می‌شود، دارند.